jouw padAfgelopen donderdag deelde ik het volgende bericht op Facebook:

“Wow. Wat een magie als je je verlangen en je gevoel echt durft te volgen. Moeiteloos ontstaat er dan van alles moois. Wat een plek waar ik nu weer terecht kom. Het vervult me en ontroert me. En maakt me nederig! Dankbaar geniet ik van alle begeleiding en liefde die ik voel. Waar leidt dit pad naartoe? In vertrouwen geef ik me over…”

Mijn innerlijke TomTom

Steeds meer ontdek ik dus dat mijn innerlijke TomTom de hele dag met mij communiceert. Om mij de weg te wijzen. Echter ik heb nooit geleerd dat ik zo’n bewegwijzering gewoon in me heb. Geweldig!

Ik was gewend om een doel te hebben en plannen te maken en dan ervoor te gaan. Wat wilde ik bereiken? En dan hoopte ik dat als ik dat doel had bereikt (die baan, dat huis, die ring) dat ik me dan blij, gelukkig, tevree, voldaan zou voelen. Maar dat was lang niet altijd zo. Dat doel bereiken was niet mijn doel, maar me blij, gelukkig, tevree, voldaan voelen was wat ik écht wilde.

Hoe wil ik me voelen?

Dat is de vraag die ik me tegenwoordig stel. In plaats van wat wil ik bereiken. En blijf dus in contact met mijn lichaam en mijn gevoel. Omdat mijn TomTom mij via die ‘kanalen’ aanwijzingen geeft. Je kunt nl heel goed in je lijf voelen of iets klopt. Als ik een keuze moet maken dan voel ik, in mijn lichaam en in mijn gevoel, welke optie het lekkerst voelt.

Het verschil voelen

Ik kan dan het verschil voelen van een open gevoel bij mijn hartstreek of een lichte beklemming op diezelfde plek. Of het verschil tussen kriebels in mijn buik van enthousiasme of een drukkend, zwaar gevoel op diezelfde plek. Of het verschil in algehele energie: licht of verzwaard als ik me beide opties voor de geest haal. Ik zeg soms ook wel: ‘Voel je een JA! of een NEE!’. Een Ja! voelt bij mij opwindend, fijn, zin in! en een Nee! voelt bij mij verzwarend, drukkend, op borst en schouders en soms moerassig. Soms is het verschil heel duidelijk, soms is het uiterst subtiel.

De kwebbelende aap

En tuurlijk heb ik, net als iedereen, een kwebbelende aap in mijn hoofd zitten, die mij van alles laat geloven wat me weerhoudt van me blij, gelukkig, tevree en voldaan te voelen. Een stemmetje wat vindt dat ik hard moet werken, dat ik egoïstisch ben etc etc. Maar dat stemmetje neem ik steeds minder serieus.

De kracht van mijn verlangens

Wat ik wel steeds serieuzer neem zijn mijn verlangens, Omdat ik heb ontdekt dat mijn TomTom ook op die manier met mij communiceert. Als ik voel: ‘Dat wil ik ook!’ of ‘Jeee, wat gaaf als je dat kan of hebt!’ dan weet ik dat dat mijn TomTom is die tegen me praat.

Ik zeg JA!

Zo kreeg ik al weken geleden enkele aanwijzingen, waar ik toen nog niks mee deed. Maar ik voelde wel dat ze belangrijk waren. En afgelopen week las ik iets in een boek en toen voelde ik zo goed: ‘Wow, dat wil ik ook!’. En toen nam ik een besluit, met heel mijn hoofd, hart en ziel zei ik JA!l! En weet je, als jij JA! zegt dan werkt opeens alles mee. Ik kreeg meteen een ingeving wie mij hierbij kon helpen. Ik stuurde haar een sms’je en kreeg een duidelijke tip van haar die ik opvolgde. En heel ‘toevallig’ was er net een workshop gepland waar nog plek was, voor mij, haha. En wat heb ik genoten die dag. Het voelde zo kloppend, het was zo fijn. De plek, de mensen, de ervaringen, alles klopte en maakte me zielsgelukkig.

Waar zeg jij JA! tegen?

Superleuk als je dit hier met ons deelt. Want jouw verlangen hardop uitspreken is stap 1 in de Tovenaar worden die jij bent!

2 comments on “Wat ik ontdekte over de TomTom van mijn leven”

  1. Ha Nadine,
    Wat een mooi blog heb je geschreven en wat een waarheid zit hier in.
    Ik herken het gevoel bij je Ja en je Nee…. Maar inderdaad…ik gun me de tijd vaak niet om het verschil te voelen! Zit toch teveel in mijn hoofd. Dus ik kan van de week wel gedeeld hebben “ik geef mijn hoofd een tijd verlof, het woord is aan mijn hart”…voelen dus! Dan moet ik het ook wel doen 🙂
    Dank je wel.
    Mooie dag!
    Liefs
    Sonja

    • Ahhh lieve Sonja, zie je reactie nu pas. (Ben niet zo goed in WordPress, haha)
      Dank je wel, wat ben je toch een lieverd. En kennen we dat niet allemaal: het wel weten maar niet doen.
      Vereist oefening en mildheid, iedere keer weer. Know the dril 😉
      Maar je bent nu, 10 maanden, later vast al weer een stuk opgeschoven , haha.

      Liefs!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *