Net als jij.
Want we zijn zielen.
Zielen die zowel mannelijke als vrouwelijk energieën omvatten.
Door de eeuwen heen zijn we echter ontmoedigd om ziel te zijn.
En zijn we een eenzijdige rol gaan vervullen.
Waardoor er zowel bij vrouwen als bij mannen een innerlijke wond ontstond.
Vrouwen raakten hun kracht en eigen ruimte kwijt.
En mannen de verbinding met hun emoties en hun hart.
Gelukkig leven we in een tijd van een steeds groter wordend bewustzijn op dit thema
en helen we, stapje voor stapje, deze diepe wonden die ieder van ons in zich heeft.
Mannen verbinden zich steeds meer met hun emoties en met hun hart,
hun vrouwelijke energie,
En vrouwen komen steeds meer voor zichzelf op en nemen hun eigen ruimte in,
hun mannelijke energie.
Het heilige huwelijk ín ons, tussen de mannelijke en vrouwelijke energieën ín ons.
Zodat we weer gaan leven vanuit onze ziel en luisteren naar ons hart.
Dit is het pad wat ik op dit moment bewandel. En het is een onvoorspelbaar pad, met hobbels en diepe kuilen. Door dichtbegroeide bossen met metershoog onkruid. Door storm en regen en modder heen. Maar ook door zonneschijn, met uitzicht op een magische regenboog, zwermen vlinders en intens geurende bloemen. Opeens, als je het het minst verwacht.
Dit is mijn pad.
Maar ik loop het zeker niet alleen.
Ik voel mijn voorouders achter me.
En als ik opzij kijk, zie ik allemaal mannen en vrouwen vergelijkbare paden lopen.
In gedachten pakken we elkaars hand en voelen ons gesteund door elkaar.
Ieder zijn of haar eigen pad en toch verbonden…