Spiritualiteit is niet iets wat ik als meisje uit een katholieke familie van huis uit kende. Echter rond de millenniumwisseling raakte het boek ‘De Celestijnse Belofte’ een diep verlangen in mij. En vanaf toen begon mijn ontdekkingstocht. Stapje voor stapje. Ik had een sterk verlangen naar het leven willen begrijpen en dat verlangen drijft mij nog steeds.
Nu, 18 jaar later, ben ik een stukje ouder, en zeker wijzer. Ik heb veel geleerd, ook over de valkuilen van spirituele ontwikkeling.
Het openen van je hart, je in liefde verbinden met de ander en je ego loslaten zijn drie ambities die groots worden neergezet in spiritueel ‘land’. Echter dezelfde drie thema’s blijken ook een welbeproefd recept te zijn voor een nog grotere en diepere emotionele wond bij vrouwen.
Hoe dat zit? Dat ga ik je proberen uit te leggen.
Veel vrouwen die gevoelig zijn, makkelijk andermans emoties aanvoelen en zich vanuit hun hart afstemmen op anderen raken uitgeput. Ze geven zichzelf weg en vergeten hun eigen behoeften en waarheid. Juist deze vrouwen hebben een sterk, gezond ego nodig! Een stevig ik-besef (ego = ik). Een duidelijk gevoel van grenzen, over waar je zelf ophoudt en de ander begint.
Met andere woorden, een goede balans tussen de gezonde vrouwelijke én de gezonde mannelijke kwaliteiten in de vrouw.
En dit blijkt een hele uitdaging, heb ik ondervonden. Hoe omarm je je eigen ik-kracht, zonder in controledrang en dominantie en macht terecht te komen? Hoe doe je dat vanuit liefde in plaats van vanuit angst?
Één ding is zeker, die antwoorden vind ik niet in mijn hoofd. Voor de antwoorden mag ik afzakken, naar mijn hart én naar mijn buik. In mijn hart maak ik contact met de liefde. En in mijn buik zit mijn eigen, unieke krachtcentrale. Kortom, voor mij gaat spiritualiteit over de wijsheid van mijn hart verbinden met de levensenergie in mijn buik. Zodat ik mij vanuit mijn eigen centrum en kracht liefdevol kan verbinden met de wereld om mijn heen.
Hoe is dat voor jou?